Persoonlijke groei is mijn grootste hobby. Tot vermoeiens toe graaf ik in mezelf, op zoek naar inzichten die me… ja, wat eigenlijk, die me gelukkig maken? Vrij maken? Inzichten die de vervormingen afpellen en mijn kern zichtbaar maken? Misschien wel dat allemaal? En natuurlijk zijn er plenty activiteiten om ‘dat allemaal’ te bereiken:
een cursus reiki, een seminar met een meester over non-dualiteit, een yogaretraite bij het Gardameer of een opleiding tot Mindfulness trainer. Ticked the box. Allemaal mooie en ook waardevolle avonturen. Maar hoe weet ik nou of het bijdraagt aan mijn ‘groei’? Wat zijn de criteria?
Alan Cohen gaf mij hier een antwoord op: als je wil weten of het goed voor je is, beantwoord dan de vraag: Ervaar ik meer innerlijke rust? Als je naar binnen gaat en de wijsheid in jezelf aanspreekt (en als dat nieuw voor je is, luister dan mijn podcast-serie), vraag dan aan je hart of de activiteit die je nu in gedachten hebt je innerlijke rust zal vergroten. Je hart weet dit. Je hart kent jou beter dan wie ook, houdt meer van je dan ieder ander.
Zelf ontdek ik door het steeds weer stellen van deze vraag dat ‘less is more’. Mijn doe-modus heeft zó vaak de overhand, dat ik zelfs in mijn zoektocht naar meer ‘zijn’, weer in de actie schiet. Steeds nodig ik mezelf weer uit om te vertragen en te verstillen. Net zoals ik dat in de coachingssessies doe. Dan kom ik bij de rust en het besef dat het goed is zoals het is en dat ik goed ben. Juist daarom leer ik in elke coaching met zoveel als jij: onze tocht is dezelfde. En elke sessie brengt mij innerlijke rust, ik wens het jou ook toe.