Mislukte projecten, ik heb een hele lijst! Een poging om een nieuw businessmodel neer te zetten, een boek wat in de steigers staat en niet af lijkt te komen, de opdracht om een centrum voor bewustwording te koppelen aan de universiteit, een teamtweedaagse die ik begeleidde en die oprecht slecht afliep, een baan die ik niet kreeg terwijl ik echt (ook volgens het betreffende bedrijf) de perfecte kandidaat was en ga zo maar door. Deze obstakels zijn voor mij wegwijzers naar de goede weg. Nog een keer: deze ‘mislukkingen’ zijn voor mij een teken dat er iets niet klopt, dat er andere, betere dingen op me liggen te wachten.
En geloof me, een aantal van deze voorbeelden heeft me behoorlijk kruim gekost. Natuurlijk deed ik mijn uiterste best om er een succes van te maken en van elk van deze mislukkingen heb ik veel opgestoken. Maar laten we eens onderscheid maken tussen ego en ziel. Dan ontstaan er twee verschillende werkelijkheden. Voor mijn ego, die graag wil presteren om erbij te mogen horen, zijn deze obstakels alles behalve prettig. Mijn innerlijke criticus triomfeert: ik heb het niet goed gedaan, ik heb gefaald, zie je wel, ik val eindelijk door de mand, ik had er nooit aan moeten beginnen, ik kan dit soort dingen ook helemaal niet, wat zullen ze wel niet van me denken, hou het nou maar bij het oude, al die nieuwe dingen heb je nog helemaal niet in de vingers, etc. We voelen ons klein en onzeker en vallen terug in patronen waarin we ons weer enigszins veilig voelen, maar die ons uiteindelijk niet groter maken.
De andere ‘werkelijkheid’, die van de ziel, beschouwt het grote plaatje, kijkt naar de route die mijn levenspad neemt. Voor mijn ziel zijn deze ‘mislukkingen’ een bron van interessante informatie. Alles wat in mijn leven gebeurt, gebeurt met een reden – ook al snap ik er op dat moment niks van. Voor mij is het de ware levenskunst om de signalen die op mijn pad komen te horen en te volgen. Wat brengt het je? Wat wil het zeggen? Misschien leidt het ontslag je wel naar een veel betere baan, misschien is die ziekte een kans om de prioriteiten in je leven te herschikken. Misschien is het gebrek aan bevlogenheid wel een teken dat je meer mag luisteren naar waar je écht blij van wordt? Durf in de spiegel te kijken die collega’s je voorhouden; vooral als je de samenwerking met hen ingewikkeld vindt. Waar nodigt het jou toe uit? Dus zoom uit, verander je perspectief. Blijf je kijken naar de gebroken ruit, of ben je nieuwsgierig welk perspectief het gat in het raam je biedt?
Dat wat ik vroeger als mislukking zag, zie ik nu als obstakel. Die obstakels zijn mijn wegwijzers. Ze geven aan dat dit niet het pad is dat ik te gaan heb. Zo ben ik onderweg naar moeiteloze manifestatie. Ik heb geen vijfjaren-plan, maar vanuit mijn missie zet ik telkens een stap die nu klopt. Daarna luister ik naar wat het leven me teruggeeft, stroomt het of stokt het? Op basis daarvan maak ik weer een nieuwe keuze. Met dank aan de wegwijzers!
Heb je een actueel obstakel, leg het voor aan je hart en luister naar wat het je zegt. Hier vind je een podcast van een paar minuten die je daarin begeleidt.
lang leve de mislukkingen
